21. mei, 2022

Tekst

Bijna vakantie en een hell of a week it was.
Ten eerste: een matig functioneringsgesprek. Er werd van mij verwacht dat ik mij beter in de klanten kon verplaatsen. Moet ik ook al gedachten kunnen lezen?
Vervolgens verstuikte ik gonderdag mijn enkel toen ik, een van de zeldzame keren dat ik de bus pakte, een trede miste bij het uitstappen. ‘Gauw ijs erop doen’, zei mijn collega Gwendoline. ‘Anders zet het op.’ De hele dag dus met een kloppende voet omhoog gezeten en dan pas merk je hoeveel je loopt in je ‘zittende’ beroep. Zitten: het nieuwe roken, nou volgens mij valt dat reuze mee.
Als kers op de taart dreigde een van mijn trouwste klanten failliet te gaan. Ik had dat eerst niet zo in de gaten, totdat ik zijn resultatenrekening van het tweede halfjaar zag. Ondanks de hausse in de bouwsector schreef tegelhandel Claessens dieprode cijfers. Ik raadde hem factoring aan, zodat hij eerder zijn geld krijgt en de incassoprocedure niet meer zelf hoefde te doen.

Wil ik dit nog wel?

Na een halve ochtend scrollen door beroepskeuzetesten wist ik het helemaal niet meer.
Cocktailmeisje in een strandtent? Kom op, zeg! Ik ben liever een verbruiker dan om het ‘te leveren’. En office manager? Ga weg man!
     De zon scheen binnen en lokte mij. Toch hakjes in de vrije tijd aangedaan, een groen-geel bloemenjurkje aangetrokken, kralenketting om (is zó jaren 2630, maar is op de een of andere manier toch weer in, waarschijnlijk door influencer Rosemary’s Sweetheart. Althans, de dochter van Gwendoline is er helemaal verslaafd aan.

Eerst wilde ik naar de binnenstad fietsen, maar mijn voet zeurde nog na, dus dan maar met de auto het heuvelland in, het cuestalandschap dat ten oosten van de Dubbelstad Hooftricht/Maarneghem opbolt. Na een half uurtje toeren op de toch, ondanks doordeweeks, vrij drukke Serionroute gestopt in Siraarzig, een onooglijk gehucht met fraaie witte vakwerkhuisjes die in een kring om de markt zijn verzameld. Iets verder door het fraai gelegen restaurant ‘Vergezicht’. Bijna lunchtijd, de keuken was nét open. Te warm weer voor warm eten. Een uitgebreide saladekaart. Ik nam Mama Mia’s Erpelsloj, een frisse gelonensalade. Niemand dan mijn oma kon dat beter klaarmaken, meestal op kermisteesdag kregen we dat als hoogtepunt van dat feest.
            De gemiddelde leeftijd van de andere bezoekers was ruim zeventig. Meestal wandelaars en fietsers in de onvermijdelijke afritsbroek. En natuurlijk moest er weer eentje over ‘de toestand in de wereld’ beginnen. Je bent op vakantie, wuis! Maar na dertig of zo jaren huwelijk ben je misschien wel uitgepraat. Ze kwamen niet van hier, hoorde ik duidelijk. Meer van de regio Toras, maar ze hadden dat gekkenhuis ingeruild voor de rust van het Zelburgse ‘platteland’. Het eten was lekker, maar de zon begon flink te steken. Een weeromslag hing overduidelijk in de lucht. Dat zagen de andere gasten ook op hun mobieltje. In het noordwesten vormden zich ‘kanteelwolken’, die de vorm hadden van een omheining van een burcht. Een paarse bliksem Krak! en een felle wind stak op. Tijd om af te rekenen en op huis aan te gaan.

Niet veel later roffelden tamelijk grote hagelstenen op het dak van mijn auto, het woei flink en het zicht was nul-komma-nul. Een ambergrijze lucht. Ik stond aan de kant van de weg, terwijl het water naar beneden stroomde. Het koelde flink af. Gelukkig werd het na een minuut of tien kalmer en kon ik de thuisreis verder vervolgen.

Regel Van Asdonck: een vrije dag bestaat uit twee delen: vóór en ná de siësta. Ik besloot direct na thuiskomst deze cesuur in te lassen.

Daarna was de vraag: hoe vullen we de rest van de dag in? TV of tequila?

Het werd het laatste.

Podcast luisteren is dé trend van annomundi. Mijn vriendin Miriam spamt regelmatig Heb je deze al gehoord? Marcel Vliekens en Peter Opbergen analyseren de laatste aflevering van de overbekende serie The Gekke Professor die Stroomvloed uitzendt? Krijgt Baldewijn zijn geliefde Martiana? Maar ik ben nog altijd die gemankeerde radio-dj, die nog altijd, zij het na een paar roseetjes, droomt van een ontdekking en mag proefdraaien in het programma Nightgown op RBO Radio 1, de popzender met allure. Heerlijke muziek van Sonic Silc en  Jeremiah Johnson, wat een stem heeft laatstgenoemde zanger uit het Noordwestelijk Koninkrijk! Het maakte het fietstochtje naar het centrum een kwestie van een paar minuten.
     Half vijf en de borrel(s) op de Zoetmarkt stond op het punt van beginnen. Niet helemaal, de stortbui van eerder vandaag had de stad behoorlijk schoongeveegd. Bij een winkel stond de mededeling: wegens slecht weer en personeelstekort gesloten. Ook een klant van DP Accountants trouwens.

Naast mij kwamen drie gasten zitten (ongeveer 21 jaar) die duidelijk hun puberteit nog niet hadden afgesloten. Simpel gedrag, geblaas over chickies en na vijf minuten viel het eerste bierglas al om, halfvol.

Na het avondeten dwarrelde muziek door de binnenstad; het kwam uit de richting van het park..

Een gezellige zomeravond opende zich. In het park was een foodtruckfestival. Jammer dat ik net gegeten had. De muziek uit vervlogen tijden trok mij naar het midden van het festival. De Platenkoffer (zo heette een foodtruck, eten en drinken voor je oren!) draaide fantastische muziek uit mijn jeugd en far beyond. Geweldig. Ik besloot om de wijnbar maar eens uit te proberen. Vanaf het tweede glas was het duidelijk: terwijl Daliquiri zong hoe je Malinquenda spelt (hit uit 2613) hernoemde ik de wijn Rode Cocaïne!

Clairy van Asdonck